To był film jakiego potrzebowałam po męczącym i chłodnym tygodniu. "Lato albo 27 straconych pocałunków" jest pełen słońca, ciepła i miłości. Wszysto jest tu takie proste, nieskomplikowane, naturalne. Momantami nieco melancholijny, ale przede wszystkim wywołujacy uśmiech- i to nie jakiś tam "sitcomowy", wymuszony, ale naturalny i spontaniczny.Polecam ten film tym, którzy lubią dobre kino i lubią o filmach rozmawiać godzinami. A Sybilla...W rozmowie z synem Aleksandra powiedziała: " On jest w tym samym wieku co ja, tylko cyferki się poprzestawiały". Ona miała 14, a on 41. Chyba coś w tym jest...