Kiedy Georges rzuca niedoszłą pisarkę i hipochondryczkę Penelope, przechodzi ona przez dwa dni strasznego, egocentrycznego bólu: prosi o pomoc swoją przyjaciółkę Sophie, zostawia wiadomości dla Georgesa, wrzeszczy na ludzi w sklepach, skacze do Sekwany, konsultuje sie z wróżką i nadużywa leków. Cierpliwą do tej pory Sophie zaczyna nudzic teatralność Penelopy. Pewnego dnia przypadkowy nieznajomy, były psycholog ratuje Penelope z narkotycznego omdlenia i dzięki jego spostrzeżeniom dotyczącym jej ojca wyzbywa się teatralności. Późno w nocy udaje się ze swoim nowym przyjacielem do lasu w poszukiwaniu kosmicznego przeznaczenia, który okazuję się być jej pierwszym bezinteresownym aktem.

Zaborcza miłość Pénélope zaczyna męczyć Georgesa, więc postanawia z nią zerwać. Kochanka po jego odejściu popada w depresję. Wciąż do niego wydzwania i próbuje się z nim spotkać. W trakcie wizyt u psychoanalityka idealizuje ukochanego i zadręcza się poczuciem winy za rzeczywiste i urojone błędy. Ponieważ psychoanalityk nie potrafi sobie poradzić z tak trudnym przypadkiem, kobieta szuka pocieszenia u przyjaciółki

Penelope, neurotyczka i hipochondryczka, czuje się nie kochana. Jej kochanek nie może tego już dłużej wytrzymać i pewnej nocy ucieka. Zagubienie i samotność sprawiają, że Penelope postanawia zamieszkać z przyjaciółką Sophie. Opowiada jej o swoim nieszczęściu, niepokojach i myślach samobójczych. Przyjaciółka wspiera ją, szuka sposobu jak sprawić by Penelope mogła być szczęśliwa.